Ik vlieg hoog over de velden, overzie de hele wereld. Wat is het prachtig om overzicht te hebben. Het geheel te kunnen overzien. Wat is de aarde mooi. Ik voel eerbied voor deze mooie wereld. Alles is zoals het is en helemaal goed voor dit moment. Wel ervaar ik veel onrust, angst en onbalans. Veel gescheidenheid, dualiteit en een kleine groep mensen aan wie veel macht is gegeven. Deze kleine groep mensen wil al heel lang vanuit beperkt menselijk bewustzijn en mannelijke kracht de wereld regeren. Nemen zonder te geven leidde tot uitbuiting van onze aarde. Door een beperkt kijk wordt er gelooft in tekorten, vechten om te overleven en gescheidenheid. Maar het is een tijd van grote transformaties. Stormen waaien over de aarde om het van het oude te ontdoen. Om balans te herstellen. Evenwicht en harmonie te gaan doen laten ontstaan. De oude tijden gaan over in een nieuwe tijd. Een tijd waarbij het gaat om de essentie van het bestaan. Waarbij mensen zich gaan afvragen waarom ze hier zijn. Een tijd van verbinden en eenheid ervaren, overvloed, kracht en liefde. Een tijd van macht in eigen handen nemen. Door alle omstandigheden mogen mensen meer en meer naar binnen gaan en al deze krachten in zichzelf gaan ontdekken. Met vallen en opstaan. Door het ontdekken en gaan leven van zijn/haar potentieel zal vervulling ontstaan voor zichzelf en de wereld. Ieder mens gaat zijn prachtige, unieke, individuele pad. Het pad van de zon. En heeft oneindig veel tijd en mogelijkheden om zelf alles te ontdekken en onderzoeken. Voor mensen die zien, voelen en zich bewust zijn is geduld nodig. Spiegelen aan de buitenwereld geeft de mogelijkheid om nog dieper voor liefde te kiezen, om oude stukken los te laten en nog dieper de essentie van het leven te ervaren en volledig in de innerlijke kracht te gaan staan. Nog meer met de natuur te verbinden en samen te gaan werken met elkaar, onze aarde en de kosmos. In liefde, lichtheid en plezier samen werken aan een nieuwe wereld. Ik vlieg mee!